Τα παιθκιά επιμένουν πως εν έχουν πολιτικούς στόχους, τζαι προσωπικά πιστεύκω τους. Όμως σε μια κοινωνία όπου οτι βαφτίσει μια κομματική ελίτ "επανάσταση" σιέρεται πως τέθκοια είναι, τζαι μόνο η ύπαρξη τους εν πολιτική πράξη. Θα οικοιποιηθώ τζαι θα αντιγράψω δαμέ το κομμάτι τζείνο του κειμένου που μας αφορά τζαι δείχνει οτι υπάρχει τζαι αυθόρμητη αμφισβήτηση, μέσα στην οποία υπάρχουν που ούλλες τες ιδέες, τζαι όι μόνο κομματικά κατευθυνόμενες αριστερο-δεξιά-"κεντρώα" "αμφισβητήσεις" που διχάζουν. Ούλλο το κείμενο στο αρχείο της εφημερίδας τζαι στο μπλογκ της Χριστάνας με τες φωτογραφίες.
Περί ιδεολογικής ταυτότητας
Η ερώτησή μου κάθε φορά, έπεφτε στο κενό. Αν και μπορούσαν θαυμάσια ν' αναπτύξουν τις ιδέες τους, εφοδιασμένοι μ' ένα εντυπωσιακά ευρύ για την ηλικία τους λεξιλόγιο, με σαφήνεια και καθαρότητα σκέψης, κανένας από τους πέντε δεν μου έκανε τη χάρη να προσδιορίσει κάποια ιδεολογική ταυτότητα με μια μόνο λέξη. "Αυτό μου μας συνδέει, είναι πως δε νιώθουμε άνετα με το "ταμπέλωμα". Μας ενοχλεί όταν το κάνουν οι μεγάλοι. Το κάνουν γιατί αρνούνται ή βαριούνται να μας καταλάβουν. Οι γονείς μας που έχουν την υπομονή να μας ακούσουν, μας καταλαβαίνουν και νιώθουν υπερήφανοι για μας. Πάντως, ελάχιστα από τα παιδιά που περνούν από τα πάρτι μας χαρακτηρίζουν τους εαυτούς τους ως "αναρχικούς". Κι όμως όλοι νομίζουν για εμάς τα χειρότερα, πως είμαστε αλήτες. Γιατί; Επειδή προτιμούμε ποδήλατο αντί του play station; Ο καθένας από μας έχει αξίες, πιστεύω και χαρακτήρα, δεν νιώθουμε την ανάγκη να ανήκουμε σε κάποιο παγιωμένο καλούπι, ή κατηγορία ανθρώπων. Ούτως ή άλλως, την κάθε ταμπέλα την καταλαβαίνει ο καθένας διαφορετικά. Μας ενοχλεί που οι "μεγάλοι" αποφασίζουν αυτοί για μας τι είμαστε χωρίς να μας ξέρουν. Γιατί όταν ένα παιδί ενδεχομένως κάνει κάτι λάθος, μας βάζουν όλους στο ίδιο καζάνι και μας ισοπεδώνουν. Δεν είμαστε ομοιόμορφοι, όπως θέλουν να πιστεύουν".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου