Πέρασαν ήδη 35 χρόνια από τότε που
γίναμε μάρτυρες και θύματα των φρι-
κτών γεγονότων του προδοτικού πρα-
ξικοπήματος και της βάρβαρης τουρκικής ει-
σβολής. Για τα γεγονότα αυτά λέχθηκαν, γρά-
φτηκαν και δημοσιεύτηκαν πολλά. Η απλή ανά-
μνηση των όμως δεν είναι αρκετή. Για τούτο κι
εγώ, ως άνθρωπος που γνώρισα τα πιο πάνω
γεγονότα και τις συνέπειες τους, και ως παλιός
εκπαιδευτικός, θεώρησα υποχρέωση μου να πε-
ριγράψω ένα τουλάχιστο από αυτά και να τονί-
σω τα διδάγματα που βγαίνουν από αυτό.
Όλα τα χωριά της Πιτσιλιάς γέμισαν πρόσφυ-
γες τότε. Στο σπίτι της αδελφής μου, στον Άγιο
Θεόδωρο (Πιτσιλιάς), κατά τις πρώτες μέρες
της εισβολής φιλοξενηθήκαμε 28 άτομα, συγ-
γενείς και ξένοι όλων των ηλικιών, όλοι από
τη Λευκωσία. Μεταξύ μας και μια γυναίκα με
τα τρία παιδιά της, σύζυγος ανώτερου Έλληνα
αξιωματικού, που κατοικούσαν σε γειτονικό
μας σπίτι.
Όταν η γυναίκα αυτή είδε σε μια γωνιά της
αυλής πεταγμένα σπασμένα κάδρα με φωτο-
γραφίες του Μακαρίου, σπασμένα έπιπλα, πιά-
τα, γυαλικά και άλλα είδη οικιακού εξοπλι-
σμού, ρώτησε το σύζυγο της αδελφής μου για-
τί έσπασε κι επέταξε εκεί όλα εκείνα τα πράγ-
ματα. Ο νοικοκύρης μας με πολλή διστακτικό-
τητα της εξήγησε ότι όλα εκείνα τα
σπασίματα δημιουργήθηκαν την
ημέρα του πραξικοπήματος από
φανατισμένους νέους του χωριού,
οι οποίοι ένοπλοι όρμησαν τότε
στο σπίτι του με φωνές και απει-
λές, ξέσχισαν τις φωτογραφίες του
Μακαρίου και έσπασαν κι επέτα-
ξαν είδη του οικιακού του εξοπλι-
σμού για να τον τιμωρήσουν,
όπως τού είπαν, επειδή συμπαθού-
σε κι υποστήριζε το Μακάριο. Μό-
λις τ’ άκουσε αυτά η ξένη γυναίκα
λούστηκε κρύο ιδρώτα. Μόλις
πρόλαβε και είπε:
°mΚρίμα, θα μας τιμωρήσει ο Θεός
για το κακό που κάμαμε σε σας
και στην Κύπρο'', κι έπεσε χαμαί
λιπόθυμη.
Όταν η ξένη γυναίκα συνήλθε,
μας είπε ότι εκείνη τη στιγμή πέ-
ρασε από το νου της ότι ο σύζυγος της, εκών
άκων, έλαβε κι αυτός μέρος στο πραξικόπημα
και φέρει κι αυτός ευθύνη για ό,τι συνέβη.
Στη συνέχεια μας είπε ότι εκείνος έμεινε στη
Λευκωσία για να αντιμετωπίσει με τους στρα-
τιώτες του τους Τούρκους εισβο-
λείς και ότι κινδύνευε από στιγμή
σε στιγμή να φονευθεί και να
αφήσει εκείνη χήρα και τα παιδιά
της ορφανά. Στη συνέχεια προέ-
βηκε σε μια πράξη που θα μας
μείνει αξέχαστη. Απευθυνόμενη
στα τρία παιδιά της, ηλικίας 12—
15 ετών, τους είπε:
''Είδετε παιδιά μου τι κακά φέρνει
στον κόσμο η διχόνοια, ο άκρατος
φανατισμός και ο αλόγιστος πα-
τριωτισμός; Θέλω να μου ορκι-
σθείτε, εδώ και τώρα, και να μου
υποσχεθείτε ότι ποτέ στη ζωή σας
δεν θα παρασυρθείτε από μίση και
φανατισμούς και να προβείτε σε
πραξικοπηματικές κι άλλες πρά-
ξεις εναντίον του κράτους και των
συνανθρώπων σας''.
Το μεγαλύτερο της παιδί πήγε κο-
ντά της και με δάκρυα στα μάτια πήρε το χέρι
της, το φίλησε και της είπε:
°mΟρκιζόμαστε, μάμα. Τα λάθη των γονιών και
των προγόνων μας και το πάθημα της Κύπρου
είναι για μας το καλύτερο μάθημα: Ποτέ διχό-
νοιες, ποτέ πια πραξικοπήματα και πόλεμοι°n.
Την ίδια υπόσχεση έδωσαν και τα άλλα της
παιδιά και τότε η μητέρα αυτή αποτεινόμενη
σε μας τόνισε:
°mΜακάρι το παράδειγμα των παιδιών μου να
το μιμηθούν όλοι οι Έλληνες, γιατί κι εμείς
στην Ελλάδα υποφέραμε τα μύρια κακά λόγω
των διχονοιών μας, των εμφυλίων πολέμων
και των ματαιοδοξιών της πολιτικής και της
στρατιωτικής ηγεσίας μας.
Παράδειγμα ο ανταρτοπόλεμος και οι πρόσφα-
τες διαιρέσεις και τα πραξικοπήματα στην
Ελλάδα και στην Κύπρο.
Από δώ και πέρα ο στόχος μας πρέπει να είναι
η δημιουργία μιας ελεύθερης Κύπρου και μιας
πανίσχυρης Ελλάδας που να τη θαυμάζουν οι
φίλοι της και να την φοβούνται οι εχθροί της,
ώστε να μη ξανατολμήσουν οι εχθροί μας να
μας επιτεθούν, να μας ντροπιάσουν και να μας
υποτάξουν''.
Όλοι εκεί μείναμε κατασυγκινημένοι!
*Ο Ιωάννης Χρ. Κασιουλής είναι συνταξιούχος, τέως
εκπαιδευτικός και συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου